Οι λέξεις
είναι φτωχές για να περιγράψουν αυτό
που γίνεται τους τελευταίους μήνες στη
Μυτιλήνη, τη Σάμο, τη Λέρο, την Κω και τα
άλλα νησιά: κάθε μέρα φτάνουν εκατοντάδες,
ίσως και χιλιάδες, πρόσφυγες, κυρίως
από το Αφγανιστάν και τη Συρία, άνθρωποι
κατατρεγμένοι και τσακισμένοι από τον
πόλεμο, που αναζητούν σωτηρία για τους
ίδιους και τα παιδιά τους.
Οι λέξεις
είναι φτωχές για να περιγράψουν όχι
μόνο την τραγωδία, αλλά και την αλληλεγγύη
και την ανθρωπιά. Γιατί, εκτός από το
δράμα, τις τρομακτικές ελλείψεις των
υποδομών, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό,
υπάρχει και μια άλλη όψη, φωτεινή, που
δεν ξέρουμε καλά ή πολλές φορές την
ξεχνάμε: κι αυτή είναι οι συμπολίτες
μας, σε τούτα τα νησιά, που έχουν
κινητοποιηθεί αγκαλιάζοντας τους
πρόσφυγες.
Η «Αγκαλιά»
στην Καλλονή της Λέσβου είναι μια ΜΚΟ
με σπουδαίο έργο στον τομέα αυτό. Οι
άνθρωποί της, από το υστέρημα του χρόνου
τους και το περίσσευμα της ψυχής τους,
δίνουν καθημερινά τη μάχη της αλληλεγγύης
και της αγάπης. Δημοσιεύουμε σήμερα
αποσπάσματα από το «ημερολόγιο» (τις
σημειώσεις που κρατάει κάθε βράδυ) ο
Γιώργος Τυρίκος-Εργάς, ένας από τους
πρωτεργάτες της «Αγκαλιάς». Γιατί μέσα
από τις σελίδες αυτού του «ημερολογίου
εκστρατείας» (μια διαρκής εκστρατεία
που κρατάει χρόνια) αναδεικνύονται ο
πόνος και η αγάπη, η δυσκολία και τα
γέλιο, ο αγώνας και η φροντίδα — όλα
μαζί. Και θα επανέλθουμε.
Η
συνέχεια εδώ:
Comments
Post a Comment