the unbalanced evolution of homo sapiens

Εκδήλωση - Σχολή Ν.Ο.Π.Ε., Τετάρτη 25/1/17, ώρα 19:30 « Έχε το νου σου στο παιδί...» Στις Γυναικείες Φυλακές Ελεώνα Θηβών συμβαίνει κάτι που είναι δύσκολο να κατανοήσει ο ανθρώπινος νους. Παιδιά που η ηλικία τους δεν ξεπερνά τα τρία έτη, ακόμα και νεογνά, βρίσκονται φυλακισμένα μαζί με τις μητέρες τους. Πρόκειται για έναν ιδιότυπο εγκλεισμό, για μια πράξη που ποτέ δεν διέπραξαν. Εκεί γεννιούνται, εκεί περνούν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, και μόλις συμπληρώσουν το τρίτο έτος της ηλικίας τους αποκόβονται βίαια από τις μητέρες τους. Εκεί δεν θα δεις παιδικά χαμόγελα και φωτισμένα δωμάτια, αλλά κάγκελα και θλιμμένα πρόσωπα. Από την άλλη, υπάρχουν και τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς τις μητέρες τους. Είχαν την επιλογή να τα αφήσουν σε κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο και δεν θέλησαν να τα πάρουν μαζί τους σε έναν τέτοιο χώρο. Και στις δύο περιπτώσεις, οι επιπτώσεις στην ψυχολογία και στην καθημερινότητα ενός παιδιού είναι τεράστιες και θα τα συνοδεύει για τ

Report – Dangerously disproportionate: the ever-expanding national security state in Europe Hundreds of people were killed and wounded in a spate of violent attacks in European Union (EU) states between January 2015 and December 2016. They were shot by armed men, blown up in suicide bomb attacks and deliberately run over as they walked in the street. These callous crimes did not just target individuals; they were also attacks on societies, on how people live and what people think. The need to protect people from such wanton violence is obvious and urgent. Upholding the right to life, enabling people to live freely, to move freely, to think freely: these are essential tasks for any government. But they are not tasks that can be achieved by any means. Crucially, they are not tasks that should, or can, be achieved by riding roughshod over the very rights that governments are purporting to uphold. Amnesty International Key points: Individual EU state

Ίσως το χειρότερο σενάριο του system failure Μπορεί να φαίνεται εντελώς παράδοξο το γεγονός ότι ο Ντόναλντ Τραμπ επιδιώκει καλές σχέσεις με τη Ρωσία την ίδια στιγμή που προκαλεί και απειλεί την Κίνα, αλλά τελικά μπορεί να βγαίνει νόημα. Αν ο σκοπός σου είναι να συντρίψεις τους δύο μεγαλύτερους αντιπάλους σου, δεν θα ρισκάρεις να τους αντιμετωπίσεις ταυτόχρονα και τους δύο. Που σημαίνει ότι πρέπει να κρατήσεις κάποια, έστω ελάχιστη ισορροπία. Εφόσον συμπεριφέρεσαι με μια εντελώς προβοκατόρικη και εχθρική διάθεση κατά του ενός (Κίνα), πρέπει να είσαι πολύ φιλικός με τον άλλο (Ρωσία). Αλλιώς θα βρεθείς σίγουρα αντιμέτωπος και με τους δύο. Και αυτό ακριβώς κάνει ο Τραμπ αυτή τη στιγμή! Είναι σίγουρο ότι οι μηχανισμοί του κατεστημένου έχουν μελετήσει σε βάθος την προσωπικότητα του Τραμπ (και ουσιαστικά τον ήξεραν από πριν) και έτσι τα συστημικά ΜΜΕ τον 'μανουβράρουν' όπως θέλουν. Έτσι, την ίδια στιγμή που τα μίντια εστιάζουν στον Τραμπ, δίνοντάς του 'ανοι

Σαρωτικοί νέοι νόμοι οδηγούν την Ευρώπη σε μια βαθιά επικίνδυνη κατάσταση μόνιμης εθνικής ασφάλειας, υποστηρίζει η Διεθνής Αμνηστία δημοσιεύοντας εκτενή Έκθεση που αφορά στη σχέση μεταξύ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των αντιτρομοκρατικών μέτρων που έχουν ληφθεί από 14 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Έκθεση, με τίτλο «Επικίνδυνα δυσανάλογη: η διαρκώς διευρυνόμενη “εθνική ασφάλεια” στην Ευρώπη» αποκαλύπτει πώς μία πληθώρα νόμων και τροπολογιών, που ψηφίστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, υπονομεύουν θεμελιώδεις ελευθερίες και αποδομούν τις εγγυήσεις για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχουν τόσο σκληρά κατακτηθεί. « Στον απόηχο μιας σειράς φρικτών επιθέσεων, από το Παρίσι μέχρι το Βερολίνο, οι κυβερνήσεις βιάστηκαν να “περάσουν” ένα κύμα δυσανάλογων μέτρων », δήλωσε ο John Dalhuisen, Διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη. « Από μόνα τους αυτά τα μεμονωμένα αντιτρομοκρατικά μέτρα είναι αρκετά ανησυχητικά, αλλά στο σύνολό τους, διαμορφώνουν μία κ

Independent geopolitical analyst Eric Draitser examines the effect of the Obama administration on Africa. What he finds is less hope and change, and more chaos and death. by Eric Draitser of stopimperialism.org The corporate media is predictably churning out nauseating retrospectives of Obama’s presidency, gently soothing Americans to sleep with fairy tales about the progressive accomplishments of President Hope and Change. But amid the selective memory and doublethink which passes for sophisticated punditry within the controlled media matrix, let us not forget that in Africa the name Barack Obama is now synonymous with destabilization, death, and destruction. The collective gasps of liberals grow to a deafening roar at the mere suggestion that Obama is more sinner than saint, but perhaps it would be useful to review the facts and the record rather than the carefully constructed mythos being shoehorned into history books under the broad heading of “