του system failure
Τα
τελευταία νέα από το μέτωπο του εμφυλίου
πολέμου στην Ελλάδα ανάμεσα σε ομάδες
της μεσαίας τάξης δείχνουν ότι η κυβέρνηση
χρησιμοποιεί κατά κόρον το όπλο του
κοινωνικού αυτοματισμού προκειμένου
να διασπάσει μια συμπαγή μαζική κοινωνική
αντίδραση απέναντι στα εξοντωτικά μέτρα
λιτότητας κατά της πλειοψηφίας των
πολιτών. Η τακτική αυτή φαίνεται να
παραμένει ιδιαίτερα αποτελεσματική
καθώς φέρνει σε αντιπαράθεση διάφορες
κοινωνικές ομάδες και συντεχνίες
αναδεικνύοντας και υπερτονίζοντας
συγκρουόμενα συμφέροντα.
Το
όπλο των πανελλαδικών εξετάσεων
Καθώς
μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης,
η αγωνία των γονιών για επιτυχία των
παιδιών τους στις πανελλαδικές εξετάσεις
κορυφώνεται, η κυβέρνηση εκμεταλλεύτηκε
αυτό το γεγονός περνώντας ένα πολυνομοσχέδιο
ενάντια στους εκπαιδευτικούς σε ένα
κρίσιμο και προσεκτικά επιλεγμένο
χρονικό σημείο, ακριβώς λίγο πριν από
τις πανελλαδικές εξετάσεις. Με τον τρόπο
αυτό κατάφερε να ανοίξει ένα ακόμα
μέτωπο στον εμφύλιο πόλεμο της μεσαίας
τάξης που διεξάγεται στην Ελλάδα, καθώς
έστρεψε τους υποψηφίους των ανωτάτων
σχολών και τους γονείς τους ενάντια
στους εκπαιδευτικούς που απείλησαν να
αντιδράσουν με απεργία μέσα στις
πανελλαδικές.
Όμως
πέρα από αυτό το νέο άνοιγμα μετώπου
ανάμεσα στις ομάδες της μεσαίας τάξης,
το κυβερνητικό καθεστώς κατάφερε να
πετύχει δύο ακόμα πράγματα.
Το πρώτο
είναι ότι, αμέσως μετά την πρώτη
αιφνιδιαστική κίνηση του πολυνομοσχεδίου
λίγο πριν από τις πανελλαδικές, ήρθε το
δεύτερο χτύπημα με το μέτρο της
επιστράτευσης. Στα πλαίσια του πειράματος
“Ελλάδα” που διεξάγουν οι οικονομικές
ελίτ με πρωτεργάτες τους πολιτικούς-μαριονέτες,
διεξάγονται και άλλα “χρήσιμα”
υπο-πειράματα, όπως αυτό της πολιτικής
επιστράτευσης, δημιουργώντας προηγούμενο
και επιβάλλοντας σιγά-σιγά αυτή την
ιδέα προκειμένου να χρησιμοποιηθεί και
μελλοντικά εφόσον κριθεί αναγκαίο χωρίς
αντιδράσεις και εμπόδια. Στο πείραμα
“Ελλάδα”, το μέτρο της επιστράτευσης
ανοίγει το δρόμο για ανάλογες ενέργειες
και σε άλλες χώρες, σε πρώτη φάση σε
αυτές που βρίσκονται υπό καθεστώς
μνημονίου, προκειμένου να κατασταλούν
προληπτικά μαζικές αντιδράσεις και
απεργίες. Κάτω από το πρόσχημα της
οικονομικής κρίσης περνάμε σε
αντιδημοκρατικές διαδικασίες αυταρχικών
καθεστώτων, όπως ακριβώς επιθυμούν οι
οικονομικές ελίτ προκειμένου να επιβάλουν
τις συμφέρουσες προς αυτές πολιτικές
εξαφανίζοντας και την τελευταία
πιθανότητα “κινδύνου αποσταθεροποίησης”.
Το δεύτερο
είναι ότι, το καθεστώς πέτυχε μια ακόμα
βαθύτερη νίκη, κατακερματίζοντας στην
κυριολεξία σε ακόμα μικρότερα κομμάτια
την μεσαία τάξη, καθώς κατάφερε να
στρέψει την ΑΔΕΔΥ ενάντια στην ΟΛΜΕ,
αφού η ίδια η ΑΔΕΔΥ απέρριψε την πρόταση
της τελευταίας για προκήρυξη
πανδημοσιοϋπαλληλικής απεργίας την
Παρασκευή 17 Μαΐου, ημέρα έναρξης των
πανελλαδικών εξετάσεων, φέρνοντας
τριγμούς ανάμεσα στις τάξεις ακόμα και
των δημοσίων υπαλλήλων. Το γεγονός ότι
η ΑΔΕΔΥ προχώρησε σε 24ωρη απεργία
αντιδρώντας στην επιστράτευση των
καθηγητών ενόψει πανελλαδικών, δείχνει
ακριβώς το γεγονός ότι η κάθε συντεχνία
έχει οχυρωθεί αυστηρά πίσω από τα δικά
της συμφέροντα, κάνοντας επιλεκτικές
κινήσεις στο πεδίο των απεργιών και των
διαδηλώσεων, καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι
βλέπουν το μέτρο της επιστράτευσης σαν
απειλή ενάντια σε δικές τους μελλοντικές
κινητοποιήσεις.
Βεβαίως,
το κυβερνητικό καθεστώς εκμεταλλεύτηκε
το γεγονός ότι επικεφαλής της ΑΔΕΔΥ
είναι ο Κώστας Τσικρικάς που διατέλεσε
γραμματέας της ΠΑΣΚ εκπαιδευτικών,
παράταξη που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ, ενός
κόμματος που κυβέρνησε κατά τη μεγαλύτερη
διάρκεια των τελευταίων 35 περίπου ετών
και διόγκωσε το πλήθος των συνδικαλιστικών
σχηματισμών, δημιουργώντας έτσι τις
συνθήκες διάσπασης ενός συμπαγούς
ενιαίου μετώπου των εργαζομένων, πράγμα
που εκμεταλλεύεται άριστα το σημερινό
νεοφιλελεύθερο καθεστώς στο οποίο
συμμετέχει και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα,
παρά τις τεράστιες εκλογικές του
απώλειες. Το γεγονός ότι ο Τσικρικάς
είναι δάσκαλος και ανήκει στις τάξεις
των εκπαιδευτικών, έχει έναν ιδιαίτερο
συμβολισμό και δίνει ακόμα μεγαλύτερη
βαρύτητα στη νίκη του καθεστώτος απέναντι
στο διασπασμένο μέτωπο των εργαζομένων.
Πώς
να καταπνίξετε την μαζική λαϊκή οργή
χωρίς να ανοίξει ούτε μύτη
Αυτός
θα μπορούσε να είναι ένας ενδεικτικός
τίτλος κειμένου σε εγχειρίδιο που θα
βρίσκεται στα χαρτιά ενός δημοσιοσχετίστα
γραφειοκράτη των Βρυξελλών, ο οποίος
θα παρέχει τις πολύτιμες υπηρεσίες του
στις Ευρωπαϊκές αρχές, έναντι, φυσικά,
αδρής αμοιβής.
Από την
μέχρι τώρα διεξαγωγή του Ελληνικού
πειράματος, τα συμπεράσματα του κειμένου
κάτω από την επικεφαλίδα θα μπορούσαν
να συνοψίζονται ως εξής: τοποθετείς
δικούς σου ανθρώπους στην ηγεσία
ορισμένων φορέων και συνδικαλιστικών
οργανώσεων, κατόπιν ενεργοποιείς
συγκρουόμενα συμφέροντα ανάμεσα σε
ομάδες της μεσαίας τάξης και τέλος,
λαμβάνεις αυταρχικά μέτρα καταστολής
με αφορμή τα συγκρουόμενα αυτά συμφέροντα
και επομένως ελάχιστη πιθανότητα
αντίδρασης από την πολυδιασπασμένη
μεσαία τάξη και τους εργαζόμενους.
Όμως,
παράλληλα με την διερεύνηση των
αποτελεσμάτων του πειράματος, μεθοδεύεται
η σταδιακή εξαφάνιση της ισχύος των
πολιτικών οργάνων και η επιβολή μιας
κεντρικής οικονομικής εξουσίας μέσω
μιας πανίσχυρης κεντρικής τράπεζας σε
πανευρωπαϊκό επίπεδο που θα εξυπηρετεί
συγκεκριμένα συμφέροντα αλλά θα κρύβεται
πίσω από τεχνοκρατικές διαδικασίες,
νούμερα, οικονομικούς στόχους και
δείκτες, καλύπτοντας έτσι τον πραγματικό
σκοπό της και ιδρύοντας μια ιδιότυπη
οικονομική αυτοκρατορία που θα διοικείται
από μια αφανή οικονομική ολιγαρχία.
Ο παροπλισμός της μεσαίας τάξης
http://aftercrisisblog.blogspot.com/2013/07/blog-post_10.html