του
system failure
Είναι
βέβαιο ότι μετά το τέλος της 4μηνης
εκεχειρίας που πέτυχε η κυβέρνηση, οι
"εταίροι" θα την περιμένουν στη
γωνία για να την στριμώξουν και να την
οδηγήσουν εκεί που θέλουν αυτοί. Ο
πόλεμος κλιμακώνεται και ήδη , οι απειλές
εκτοξεύονται σε καθημερινή βάση. Η
ρητορική που χρησιμοποιείται από τα
αντίπαλα στρατόπεδα, υποδηλώνει πράγματι
ότι πρόκειται για αντίπαλα στρατόπεδα
και όχι για εταίρους που ψάχνουν για
μια συμφωνία.
Εκ
πρώτης όψεως, η κυβέρνηση Τσίπρα φαίνεται
να περνάει από συμπληγάδες, με τις έξωθεν
απειλές από τη μια και την εσωκομματική
αντιπολίτευση από την άλλη που εκφράζεται
κυρίως με την "γκρίνια" της Αριστερής
πλατφόρμας σχετικά με την πρόσφατη, ας
πούμε συμφωνία. Η κυβέρνηση φαίνεται
να έχει στριμωχτεί και να προσπαθεί με
κόπο να κρατήσει λεπτές ισορροπίες
μεταξύ των δανειστών και της
ριζοσπαστικότερης πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι
όμως πράγματι έτσι; Θα μπορούσε να ήταν
εάν δεν υπήρχε ένας καθοριστικός
παράγοντας: η στήριξη του λαού.
Καταρχήν,
η θεαματική αύξηση του ποσοστού του
ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με τον καταποντισμό
της Νέας Δημοκρατίας που έδειξαν οι
πρόσφατες δημοσκοπήσεις, επέφεραν μια
φανερή αμηχανία στα κόμματα του
μνημονιακού μπλοκ, τα οποία δυσκολεύονται
να βρουν μια σταθερή αντιπολιτευτική
γραμμή και ουσιαστικό ρόλο απέναντι
στον κυβερνητικό συνασπισμό.
Αλλά
πέρα από αυτό, η "γκρίνια" της
Αριστερής πλατφόρμας μπορεί τελικά να
βοηθήσει την κυβέρνηση να αντεπιτεθεί
σε περίπτωση που στριμωχτεί ακόμα
περισσότερο από τους δανειστές. Έχοντας
την πλειοψηφία του λαού με το μέρος της,
μπορεί να χρησιμοποιήσει τις αντιδράσεις
στο εσωτερικό και να στείλει σήμα στους
δανειστές ότι αν πιεστεί περισσότερο,
κινδυνεύει να χάσει τον έλεγχο, λόγω
εσωκομματικού πολέμου, δηλαδή να
αναγκαστεί να πάει σε νέες εκλογές. Όμως
με τέτοια ποσοστά κοντά στην αυτοδυναμία,
σε μια τέτοια περίπτωση τα πράγματα θα
γίνονταν ακόμα χειρότερα για τους
δανειστές, οι οποίοι θα είχαν να
αντιμετωπίσουν μια ακόμα πιο ισχυρή
κυβέρνηση την επομένη των νέων εκλογών.
Εντωμεταξύ,
ο Τσίπρας φαίνεται να κινείται έξυπνα
στο πεδίο της μάχης. Η πρόσφατη αποκάλυψη
που έκανε για τον πόλεμο που δέχθηκε
από τους πρωθυπουργούς Ισπανίας και
Πορτογαλίας, καθώς και από τον Αντώνη
Σαμαρά, είχε σαν στόχο να αναδείξει την
ιδεολογική διάσταση του προβλήματος
και να μεταφέρει τον πόλεμο από το
δημοσιονομικό πεδίο στο ιδεολογικό.
Επιπλέον, επιχείρησε να δείξει αυτό που
θέλει η Ελληνική πλευρά, ότι δηλαδή το
πρόβλημα είναι πανευρωπαϊκό και όχι
μόνο Ελληνικό.
Σε
κάθε περίπτωση, όταν διαπραγματεύεσαι
με εκπροσώπους τραπεζιτών και λόμπι,
πρέπει να φαίνεται ότι είσαι αποφασισμένος
για όλα, στην προκειμένη περίπτωση και
για Grexit. Και για να μπορείς να πείσεις,
πρέπει πραγματικά να ετοιμαστείς για
ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Ούτως ή άλλως η
χώρα πρέπει να έχει ένα σχέδιο εξόδου
και επιστροφής σε εθνικό νόμισμα για
παν ενδεχόμενο.
Η
κυβέρνηση μέχρι στιγμής δείχνει
αποφασιστικότητα σε όλα τα επίπεδα.
Μπορεί η πρόσφατη μεγάλη Τουρκική
πρόκληση με την ΝΟΤΑΜ να μην έχει άμεση
σχέση με την υπόθεση του χρέους, έστειλε
όμως νέα, σαφή μηνύματα για την
αποφασιστικότητα της Ελληνικής
κυβέρνησης.
Το
πρώτο τεστ στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης
με τους δανειστές, η κυβέρνηση το πέρασε
με επιτυχία, καθώς οι Γερμανοί θέλησαν
να δοκιμάσουν την αποφασιστικότητά της
μέσω Reuters: “Ο Ντράγκι έθεσε σε εφαρμογή
την απειλή της ΕΚΤ, μετά την αποφασιστικότητα
της Ελληνικής κυβέρνησης
(http://tvxs.gr/news/ellada/oi-germanikes-protaseis-den-ginontai-dektes-diaminyei-i-athina)
απέναντι στη δήθεν διαρροή των απαιτήσεων
του Βερολίνου μέσω Reuters.
(http://tvxs.gr/news/ellada/skliri-stasi-merkel-nein-se-ola)
Αφού οι Γερμανοί τέσταραν την
αποφασιστικότητα της Ελληνικής κυβέρνησης
και κατάλαβαν ότι “δεν αστειεύεται”,
έστειλαν μήνυμα στον Ντράγκι να
ενεργοποιήσει την παγίδα των banksters που
λέγεται Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα:”
(http://failedevolution.blogspot.gr/2015/02/blog-post_5.html)
Σχετικά:
Comments
Post a Comment