του
Διονύση Ελευθεράτου
Μέρος
1ο
Παρήλθαν
είκοσι χρόνια, ακριβώς… «Athens», εκστόμισε
ο Σάμαρανκ και το γλέντι άρχισε. Νόμιζες,
μάλιστα, ότι άρχιζαν ήδη και κάποια
αγωνίσματα. Ότι ο Ανδρέας Φούρας, η
Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη και οι
λοιποί «σταυροφόροι» της ανάληψης των
Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 λάνσαραν το
άθλημα «ταχύ τίναγμα εκ του καθίσματος,
μετά επινικίων κραυγών».
Μαζί
τους τινάχτηκε προς τα πάνω, τρισευτυχισμένο,
το μεγαλύτερο τμήμα της ελληνικής
κοινωνίας. Δεν υποψιαζόταν πόσα - και
πόσο αιχμηρά- παλούκια περίμεναν στην
προσγείωση. Ήταν σαν σήμερα, 5 Σεπτεμβρίου,
το 1997.
Οι
αλαλαγμοί χαράς σκέπαζαν τις λιγοστές
θαρραλέες «αιρετικές» φωνές που
επισήμαιναν ότι μπαίναμε σε μια ζόρικη
περιπέτεια. Περιπέτεια καθόλου γοητευτική
(εκτός αν ήσουν μεγαλοεργολάβος ή
πρόθυμος καταναλωτής «μεγάλων ιδεών»),
μα πολύ επικίνδυνη. Αν κάποια από αυτές
τις... παράταιρες φωνές κατόρθωνε να
ακουστεί μέσα στον πανηγυρικό ορυμαγδό
των καλοπροαίρετων, των «ψωνισμένων»,
των «εχόντων έννομο συμφέρον» και των
πολιτικών εμπόρων αντιμετωπιζόταν με
τον στερεότυπο αφορισμό: «Μην ακούτε
τις Κασσάνδρες». Λες κι οι Τρώες είχαν
ωφεληθεί που δεν άκουσαν την Κασσάνδρα…
Εδώ και
χρόνια σκοράρει σε κενή εστία οποιοσδήποτε
επισημαίνει απλώς ότι οι «αιρετικοί»
δικαιώθηκαν πλήρως στις προβλέψεις
τους. Γι' αυτό, «τιμώντας» την... αποφράδα
επέτειο της 5ης Σεπτεμβρίου 1997, ας κάνουμε
κάτι επιπρόσθετο: ας δούμε πόσο πιθανή
ή απίθανη ήταν εκ των προτέρων, δηλαδή
στη χρονική περίοδο 1997-2004, η διαφορετική
εξέλιξη των πραγμάτων. Σε ποιο συμπέρασμα
θα καταλήξουμε; Ότι οι «αιρετικοί» δεν
είχαν τις μαντικές ικανότητες της
Κασσάνδρας, αλλά απλή λογική και
στοιχειώδη διορατικότητα.
Πηγή:
http://www.stokokkino.gr/article/1000000000061436/Ti-mauri-mera-pou-i-Ellada-panigurize-591997
[2] [3] [4] [5]
[2] [3] [4] [5]
Comments
Post a Comment